Life just goes on....!?

Goeienavond beste volgers,

Hier op Malta gaat de zon net onder en na een warme dag is de avondtemperatuur heerlijk koel. Vanaf nu gaan we hier echt richting de zomer. Na een drukke dag van werken en sporten zit ik nu achter de laptop voor het schrijven van een volgend reisverslag met een zak gezouten pinda’s naast me (meegegeven door mijn moeder uit Nederland). De afgelopen week was een rare. Ik heb volop genoten van alles wat Malta te bieden heeft, maar heb daarnaast ook volop genoten van de Nederlandse invloeden op Malta in t afgelopen weekend. Mijn wereldje is, om het denkend aan mijn broer Jacob zo te zeggen, op zijn kop gezet.

Na het festival was het vorige week een stuk rustiger op het centrum. Eigenlijk was het lastig om voor te stellen dat we de zaterdag op dezelfde plek een echt feest hadden gehad. Bewoners naast wie ik had staan te dansen, kwamen nu weer elke morgen om medicijnen voor depressiviteit of om de traumaherinneringen tegen te houden. Je zou je bijna afvragen waarom we als mensen toch zo van feesten houden als we weten dat het leven gewoon door gaat. De volgende morgen is alles afgelopen en wat heeft het dan eigenlijk opgeleverd?

Gelukkig kreeg ik niet al te lang de tijd om over deze vraag na te denken want woensdagavond stond het volgende feest al weer op de agenda. Malta was 10 jaar lid van de EU en dat werd hier gevierd met een groots vuurwerkspektakel. Het enigste minpunt aan het feest was dat het op zijn Maltees georganiseerd was qua tijd. Om 9 uur stond iedereen al de lucht in te kijken wat er ging gebeuren. Het voorprogramma begon dan wel om die tijd met allemaal muziekoptredens, maar als je verwacht rond die tijd vuurwerk te zien is het een lange avond als ze je vervolgens tot 12 uur laten wachten. Een beproeving van geduld dus, maar met goed gezelschap van een Maltese man die ik gelijk mocht, omdat hij zonder iets te vragen een wijntje voor me meenam, kwam ik die aardig door. En om 12 uur gingen dan echt de eerste vuurwerkformaties de lucht in. Vanaf 7 grote pontons in het midden van de Grand Harbour werden de meest geweldige vuurwerkstukken de lucht in geschoten. Niet zomaar een paar pijlen, maar een georganiseerde vuurwerkshow met alles erop en eraan. Dan weten de Maltezen ineens wel wat organiseren is;) Het was geweldig! Ik hoop dat ik nu niet verpest ben en evengoed ook nog van de oudejaarsavonden op Urk kan genieten;)

De dag erop was heel Malta vrij vanwege Labourersday, de dag van de arbeid. In Nederland vieren we die dag door gewoon aan de slag te gaan. Hier op Malta staan ze er bij stil dat ze elke dag werken en gaan daarom een dag op hun gat zitten. And so did I. Het was eindelijk een paar dagen goed warm geweest en dus prima strandweer. En omdat ik al had uitgekeken naar mijn eerste duik met flippers en snorkel en toch wel wist dat ik niet stil kon zitten op het strand, moest dat er die dag ook van komen. De meeste mensen waagden zich nog niet aan een duik vanwege de temperatuur van het water. Degenen die dit wel deden gingen erin en eruit. En ik; als ik geen snorkel op had gehad, was ik er ook in en uit gegaan, maar nu verwonderde ik me zo over het onder water leven bij de rotsen in Sliema dat die temperatuur niet het belangrijkste was. Ik genoot en zag zoveel waarvan ik me afvroeg hoe God het ooit verzonnen had, dat ik het best even uithield in dat koude water. Een mooi moment van verwondering, waarvan ik hoop dat jullie, als lezers, dat gevoel ook kennen.

Dezelfde avond verwonderde ik ook, maar dan op een heel andere manier. Mijn huisgenoot had teveel gedronken en dat in combinatie met een leven wat nogal wat te wensen overlaat en een groot vermogen om anderen daarvan de schuld te geven zorgde voor een roerig nachtje. Het was ongelofelijk wat hij er allemaal uitgooide aan scheldwoorden. In het Italiaans dan wel, maar de ondertoon was prima te volgen.

En toen was het vrijdag, had ik weekend en ging ik me voorbereiden op de komst van Johan de Vries zoals ik in mijn vorige blog al vertelde. Ik had een mooi weekendje uitgestippeld en was blij dat ik wat gezelschap vanaf de bult zou krijgen. Dus daar stond ik rond 2 uur te wachten op het vliegveld en zag ik mijn vriend uit de gate komen. Maar daar bleef het niet bij, want daarop volgend mijn broer Jacob en mijn tante Sieka en voordat ik van die verassing had kunnen bekomen, kwam mijn vriendin Matthanja even later ook nog eens uit dezelfde deur lopen. Ik wist echt even niet meer hoe ik het had, want ik had er toch maar één vanuit Urk verwacht? Nu had ik er nog 3. De één nog meer onverwachts als de ander. Het mooie was dat ze me alle vier na de begroeting aan stonden te kijken van; ‘wat gaan we nu doen?’, terwijl ze op dat moment even niks aan mij hadden.

Nadat ik weer zover was dat ik kon omschakelen naar de praktische stand, hebben we 2 taxi’s genomen die ons naar het hotel brachten. Omdat 3 dagen maar kort is om wat te zien op Malta, zijn we daarna met de watertaxi vanuit Sliema naar Valletta gevaren. Daar hebben we de rest van de middag rondgelopen. In Valletta, de plek waar mijn bebe ook nog rondgelopen heeft;P, is op een rustige dag al genoeg te zien, maar nu was er ook nog een samenkomst van de Maltese kruisridders en hun gevolg en een ceremonie waarbij de kanonschoten door Valletta klonken. Na het bezoek aan Valletta zijn we doorgegaan naar de Spinola Bay in St. Julians om daar wat te gaan eten. Deze baai heeft wat idyllisch, trekt daarom veel bezoekers en wilde ik ze dus zeker even laten zien.

Zondagochtend gingen we naar het Full Gospel Praise Center in Buggiba. De pastor was goed in vorm en er werd avondmaal gevierd, dus naar mijn idee kregen ze een goede indruk van mijn kerkgang hier op Malta. Nadat we terug in Sliema waren, ben ik met Jacob wat gaan bijpraten, een smoothie gaan halen en hebben we elkaar wat nieuwe fitnessoefeningen geleerd in een van de tuintjes aan de boulevard. Een mooie tijd als broers onder elkaar! Ik leerde gelijk van Jacob dat hij nu de helft van de dag op zijn handen loopt. Ik denk om zijn voeten niet teveel te belasten, want lopen was hij een beetje verleerd;) Daarna heb ik het gezelschap mijn eigen plekje op Malta laten zien, waarvandaan ik nu zit te schrijven, en hebben we een gezellige avond gehad.

Voor de maandag had ik een dagtocht naar de eilanden Gozo en Commino in gedachten. Qua temperatuur zou het de beste dag van dat weekend worden, dus dat was mooi meegenomen. Voor mezelf was het ook de eerste keer dat ik Gozo en Commino bezocht en dus net zo’n ontdekkingstocht als voor de rest. Na met een boot op Gozo te zijn geland, werden we daar 3 uur rondgeleid in een busje en hebben we heel wat mooie plekken gezien zoals de Citadell in Victoria en the Azure Window. Daarna scheepten we opnieuw in en hadden we nog 1,5 uur tijd in the Blue Lagoon; een baai op Commino die bekend staat om zijn helder blauwe water, waarna we om 4 uur weer teruggingen naar de haven in Sliema. Daar hebben we de dag, en eigenlijk het weekend, afgesloten met een bezoek aan een echt Maltees restaurant waar toch vooral konijn op het menu stond. Daarna was het ‘time to say goodbeye’ en vertrokken ze de volgende ochtend vroeg weer naar Nederland.

Jullie zullen vast wel doorhebben dat ik heel snel door het afgelopen weekend heenga en ik ook heel veel momenten oversla. Dit verhaal wordt anders te lang en andere momenten blijven tussen mij en de bezoekers;) Gelukkig voor de echt geïnteresseerden volgen er als het goed is nog 4 verslagen van Jacob, Matthanja, Johan en Sieka over het afgelopen weekend die ik zal posten in mijn blog. En ook de foto’s van de fotografen Johan en Sieka zullen volgen voor een goede indruk. ‘Om die te bekijken moet je nog langer tijd nemen dan voor het lezen van deze blog, want ze bleven maar foto’s klikken;)’.

En toen ging het leven op Malta gewoon weer door… Nou dat is niet helemaal waar. Nadat ik een beetje bij was gekomen van de verassing, heb ik het afgelopen weekend wel zo genoten dat ik gisteren en vandaag, ondanks al het mooie hier op Malta iets mis. Ik heb genoten van elk plaagstootje, elke blik van; ‘wat gaat ie nou weer doen of zeggen’, elke poes van Matjuh en elke keer dat we om of met elkaar hebben gelachen, en die momenten zijn nu weer met het vliegtuig vertrokken van ‘mijn’ eiland. Nu gaan de dagen weer gewoon door en zijn alle mooie momenten voorbij. Nu mis ik iets waarvan ik voor het weekend niet gedacht had dat het zou komen en voel ik meer de eenzaamheid dan dat ik me trots voel om alles wat ik kan laten zien.

Toch heb ik er geen spijt van dat ik dit weekend zo genoten heb en neem ik dit gevoel van eenzaamheid graag aan als dit laat zien hoeveel deze bezoekers voor me betekenen. Dat ik veel voor hen beteken hebben ze al laten zien door me zo te verassen en daar wil ik ze op zijn Maltees voor bedanken; Grazzi en addiju in Nederland!