En dan is het tijd voor... stage!

Beste familie, vrienden, collega's, studenten en de rest,

In mijn tweede reisverslag wil ik jullie wat meer vertellen over de stage, waarvoor ik naar Malta ben gekomen, en waarmee ik afgelopen maandag ben begonnen. Ik hoop jullie zo een beetje een beeld te geven van de groep mensen met wie ik werk en hoe dit werk eruitziet. Hoe ik mijn leven voor de rest hier op Malta vormgeef bewaar ik dan voor een andere keer. Ik denk niet dat ik het kort ga kunnen houden, dus als je kan; maak het jezelf gemakkelijk een pak er een lekkere bak koffie of drankje bij;)

Afgelopen maandag begon mijn eerste werkdag. Het centrum voor vluchtelingen waar ik werk, het Marsa Open Centre, is één van de open centra die Malta heeft. Er is plaats voor zo'n 400 tot 500 mannelijke vluchtelingen. Zoals jullie je dat wel voor kunnen stellen bestaat het centrum dus vooral uit slaapplekken, (er slapen er zo'n 20 tot 30 in één gebouw bij elkaar), met daarnaast nog verschillende gebouwen waar de staff werkt, klaslokalen en andere voorzieningen.
Bijna allemaal zijn ze hier op één of andere dag met de boot aangespoeld met het idee dat ze in Europa terecht waren gekomen, wat in hun denken betekend dat ze een beter leven zullen krijgen. Veel van hen komen uit landen in Afrika waar oorlogen zijn geweest of nog zijn; Somalië, Eritrea, Sudan en Ethiopie. Een groot deel van hen is nog vrij jong en heeft de oversteek gemaakt om in Europa een nieuw leven te beginnen en geld te kunnen sturen naar hun familie zodat die het ook beter krijgen.

In en rondom het centrum kreeg ik het gevoel dat ik in een stukje Afrika terecht was gekomen. Omdat ik al een beetje begon te wennen aan het Maltese cultuurtje dacht ik dat ik dit er ook al wel bij kon hebben, maar dat viel tegen. Ik moet zeggen dat ik er een beetje bang van werd al die donkere gasten. Of beter gezegd leek ik meer op een gast.
En als ze nou allemaal hetzelfde waren.. oké, maar iedere afrikaanse vluchteling komt uit een land met weer andere gebruiken en gewoontes.
Het leuke is...Als je contact met ze maakt en ze een beetje leert kennen zijn het net mensen! Dat is inmiddels al wel gebeurd, en of ik nou straks in de zomer blank, rood of bruin wordt, ik denk dat ik er wel tussenpas;)

Als ze zijn aangespoeld en zijn opgevangen komen ze eerst 6 maanden in een gesloten centrum terecht. Daar wordt hun asielaanvraag gedaan en krijgen ze een nummer aan de hand van de boot waarin ze zijn aangespoeld. Na een status gekregen te hebben, kunnen ze worden overgeplaatst naar een open centrum zoals dat van ons. Het verschil is dat ze daar 'naar buiten mogen' en op zoek kunnen gaan naar werk of een accomodatie om zich voor lange of korte tijd te gaan vestigen op Malta.

Het Social Work office, waar ik als stageloper werk, heeft als taken om te helpen bij het vinden van een baan, onderdak, medicijnen te geven aan degenen die trauma's hebben opgelopen en het in de gaten van het welzijn van de vluchtelingen. Het bestaat uit twee social workers, vrouwen met aardig wat pit, en twee stagiaires, ik en nog een jongen uit Tsjechie. De bewoners van het centrum kunnen naar ons toe komen met hun hulpvragen en geloof me dat doen ze! Bijvoorbeeld voor het maken van een CV of voor tips en vacatures voor banen. Er zijn erbij die heel gedreven zijn om hun leven hier op te bouwen. Daarnaast krijgen ze op het centrum nog Engels lessen, cultuur en computerlessen aangeboden.

Ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben van de manier waarop deze jongemannen geholpen worden om weer iets te bouwen en hun doelen te bereiken, want er wordt vanuit het centrum heel veel gedaan vanuit geld van de regering en de EU. En het is mooi om daar deel vanuit te gaan maken de komende 3 maanden. Deze week heb ik me vooral bezig gehouden met veel lezen over het werk en heb ik beginnend contact gelegd met de staff en een aantal bewoners. Ook heb ik al met wat taken mee kunnen kijken en geholpen, zoals het maken van een CV. Dit kan echt een uitdaging zijn door het gebroken Engels, maar met een beetje goede wil en een goede vriend als translator kom je er met de meesten wel uit.

Volgende week ga ik kennis maken met de verschillende instanties die betrokken zijn bij de vluchtelingen hier op Malta en mag ik samen met de andere stagiaire en wat Maltese studenten twee open dagen gaan organiseren op het centrum die gehouden worden om de Maltese bevolking de kans te geven om het centrum te bezoeken en in contact te komen met de Afrikanen. Natuurlijk heb ik al aangegeven dat mij dat wel leuk lijkt door middel van een sportactiviteit;) Misschien dat mijn collega's van de Paul Klee zich iets van mijn enthousiasme voor kunnen stellen;)
Ik kan hier 5 dagen in de week, van half 9 tot 3, werken aan de uitdagingen die deze doelgroep bied en aan de hand van deze week kan ik zeggen dat ik daar een hoop zin in heb:)

Naast het inwerken op mijn stage had ik vandaag gewoon weekend en ben ik er met mijn huisgenote Linda op uit getrokken om de Dingli Cliffs te gaan bezichtigen. Deze liggen in het zuiden van Malta.
Voor de rest hoef ik daar niet veel aan toe te voegen, want ik denk dat de foto's die bij dit verslag horen voor zichzelf spreken;)

Ik denk dat het drankje of de kop koffie ondertussen op is, dus zal er een eind aan breien. Vanuit Malta een goede zondag en bedankt voor het volgen van mijn avonturen!

Groetjes
Johan allias Berky