vrijwilligerswerk

Zondagochtend, vroeg ons bed uit want het zou en moest ons nu wel lukken om aan het vrijwilligersprogramma deel te nemen. Die fouten hadden we onze buik vol van. Het eten in Tel-Aviv was namelijk erg goed;) Nu konden we ons klaar maken voor het echte werk in plaats van een beetje vakantie vieren en aan het strand liggen. We hadden een taxi gereserveerd naar het vliegveld dus dat ging helemaal goed deze keer. Op het vliegveld werd ons verteld naar welke basis we gingen en kwamen we in een groep terecht die grotendeels bestond uit Amerikanen, een franse mademoiselle die een beetje Nederlands kon, een engels meisje, en een jongen uit Noorwegen. Een gemixt gezelschap van Europeanen en Amerikanen dus van rond de 20 jaar. Geen slecht begin. Leuke lui stuk voor stuk. De Amerikanen hadden gelijk heel veel praatjes, maar probeerden wel iedereen erbij te betrekken, de Europeanen waren wat meer ingetogen en wat meer in zichzelf gekeerd. Ik denk dat, dat een vrij goed beeld geeft van een verschil wat mij is opgevallen tijdens de eerste week. Maargoed, een leuke groep dus bij de eerste indruk en ook nu nog na een week met ze gewerkt te hebben. Aangevoerd door twee leuke meiden vanuit het Israelische leger. Streng zijn ze niet, maar lachen kunnen we wel met ze en hun bereidwilligheid om vragen te beantwoorden en iets voor ons te regelen is erg groot. We werden in een bus naar onze basis gebracht dichtbij Be`ersheba en kwamen ineens midden in de woestijn terecht. Dat was even wennen. Stenen bergen en heuvels zover we konden kijken. Een paar kleine nomadendorpjes en erg veel hitte. Waar waren we in terecht gekomen zag ik Jacob denken. Ze zeggen trouwens dat we niet erg op elkaar lijken, maar we denken soms wel hetzelfde zoals op dat moment. Onderweg was er nog een stop waar we kennis konden maken met het army-food. Anders dan de eettentjes en restaurantjes in Tel-Aviv, maar beter dan we verwacht hadden. Houmos, tomaten, komkommers, brood en eieren stond elke dag standaard op het menu, maar daaromheen was de afwisseling niet heel slecht.
Toen we op onze eigen basis waren aangekomen werden de regels doorgenomen (we hebben die dag heel wat regels meegekregen) kregen we een werkuniform en kregen we onze slaapplekken te zien. Ons uniform was mooi groen, maar daar was het ook wel mee gezegd. We liepen allebei op hoog water en het uniform was een paar maten te groot. Heel anders dan het uniformjasje van mijn bebe wat me als gegoten zat. Daarbij moet wel gezegd worden dat we allebei reuzen lijken vergelijken met de anderen vand de groep en de meeste Israeliers. We moesten het er maar mee doen.
We zagen gelijk een paar dode kakkerlakken liggen dus onze verwachtingen hadden gelijk een drempel bereikt. Die kakkerlakken zijn hier trouwens zo groot als een kleine muis:) Moeder als je dit leest, geen zorgen we nemen er een voor je mee naar huis!
We sliepen met alle jongens op 1 kamer die bestond uit 4 stapelbedden en een koelkast. Eigenlijk zijn we erachter gekomen dat je voor een leven in de woestijn niet meer nodig hebt dan dat. Met bedden bedoel ik een matras zo dik als een tuinkussen met een houtje eronder. Maar na de voorbereiding in het hostel waren onze ruggen hier wel aan gewend. Na gegeten te hebben was het tijd voor de avondactiviteit. Een kennismakingsrondje dus. We hadden ook een playcourt ontdekt met 2 doeltjes en 2 basketbalringen en 2 lekke ballen. Maar omdat we toch onze energie kwijt moesten en het lekker koel was geworden kon dit de pret niet drukken. Nog een verschil tussen Europeanen en Amerikanen; geef Amerikanen een basketbal en Europeanen een voetbal, andersom kan niet. We zijn nu wel in training om het te leren en om Amerikanen voetballen te leren;) Ook een paar soldaten kwamen meedoen, maar kwamen er al snel achter dat ze toch maar beter een andere sport hadden kunnen kiezen. Ze zijn dus niet overal goed in;) Eentje maakte in gebrekkig engels nog even de opmerking dat hij zijn geweer mee zou nemen als ze volgende keer niet zouden winnen. Een nadeel is dat wij die als vrijwilligers niet hebben:P Veel van de vrijwilligers, vooral uit Amerika, doen mee omdat ze een Joodse achtergrond hebben, anderen omdat ze kennis willen maken met het Israelische leger.
Na het fanatieke potje wilden we nog even een douche nemen om daarna onze eerste dag op een militaire basis af te sluiten. Warm water zat er niet in, maar dat hadden we ook niet verwacht. De eerste zondag in Israel zat erop. Toen ik hem nog even ging vergelijken met de zondag in Nederland kwam ik tot de conclusie dat er geen echte overeenkomsten waren. In Israel is de zondag gewoon een heel andere dag, en omdat je in Israel bent lijkt het ook niet anders te zijn, maar de zondag zoals in Nedlerand had ik wel gemist.
Ik zal niet zo uitgebreid ingaan op al onze dagen want dan zit ik hier nog wel even en wordt het ook een beetje uitgebreid om te lezen.
De overige dagen zat trouwens ook wel aardig ritme in. S`ochtends ontbijt om kwart over 7, 8 uur het heisen van de Israelische vlag waarbij het volkslied werd gezongen, en daarna werden we dan met een busje naar de werkplek gebracht waar we munitie moesten sorteren of munitiekisten moesten controleren en uit elkaar halen. Om 12 uur etenspauze, half 2 weer beginnen en dan tot half 4 doorwerken. Geen slechte dagen en met het hard werken viel het ook wel mee want de werkcultuur in Israel is nou eenmaal veel gemoedelijker als in Nederland en het woord stress kennen ze niet. Stressen is ook geen goed idee als je moet werken bij temperaturen boven de 30 graden. Water drinken was dan ook een vereiste want ons werd verteld dat als je dorst hebt het eigenlijk al te laat was en je al aan het uitdrogen was. Als we s middags om half 4 klaar waren hadden we vrije tijd en deden we meestal een klein knippien. Het leek dus toch wel een beetje zondagmiddag. Nu niet gelijk allemaal aan gaan melden bij Sar-el vanwege het `knippien` want ik denk niet ze al die Urkers hier aankunnen. Daarna avondactiviteit, vaak nog even sporten, douchen en dan ons houtje opzoeken. Slapen was na zo`n dag eigenlijk nooit een probleem. Nog wel een paar leuke dingen om te vertellen is dat we hier bezig zijn een beetje hebreeuws te leren, Jacob hier net zoveel eet als in Nederland en ze dat in de keuken ook al wel door moeten hebben en het weekend hier op donderdag al inging.
We werden daarna met een bus naar Jaffa gebracht waar we de nachten in het Sar-el hostel konden doorbrengen en het goede strandleven weer begon. S`middags voor het water, het beachtennis en het handdoek hangen. S`avonds voor de voetbalwedstrijden die ze daar op een groot scherm laten zien.
De vrijdag besloten we, Jacob, de noorse jongen en ik, naar Netanya te gaan. Iets ten noorden van Tel-Aviv. Het was een kennismaking met de rijstijl in het openbare vervoer van Israel en de mooie stranden van Netanya. Met de sherut weer terug naar Jaffa voor het dinner in het Hostel. Bij het dinner hoorden dit keer een paar Joodse rituelen omdat de shabbat inmiddels was ingegaan. We wisten niet precies wat er gebeurde, maar het was zeker een ervaring.
Op shabat zelf probeerden we het nog een keer te proberen om de Messiaanse dienst bij te wonen. Ons richtingsgevoel werkte dit keer wel mee (misschien had het vorige keer gewoon zijn dag niet:P). De dienst was erg bijzonder. Was heel anders dan in Nederland door de uitbundige manier waarop de mensen hier God aanbidden, maar ook al is het nog zo anders, het gaat over dezelfde God en dezelfde Bijbel als we in Nederland hebben. Het schriftgedeelte was uit Jesaja 41; terugkeer van de ballingen uit Babel. In Nederland is dit iets wat heel ver weg lijkt, maar hier is het ineens heel dichtbij. Een hele mooie en bijzondere ervaring dus. Ook omdat de mensen heel geinteresseerd naar ons waren en naar mijn idee echt iets laten zien van Gods liefde en openeheid naar vreemdelingen toe.
Daarna s`middags het strand weer opgezocht (iets anders kun je hier niet met de warmte) en s`avonds heerlijk gegeten aan het strand. Het leven is goed hier;) Vind ook Jacob die inmiddels de fruitshakes heeft ontdekt en een nieuwe verslaving heeft ontwikkeld. Morgen gaan we weer de woestijn voor nieuwe ervaringen en verhalen zodat we volgende week weer wat te schrijven hebben. Een uitgebreid verhaal maar conclusie is dat we nog steeds erg genieten van onze tijd als broers hier in Israel.

Een goede zondag toegewenst en bedankt voor het lezen!

Hartelijke groet van John en Jacob