Eerste dagen Israel

Ons eerste reisverslag van ons verblijf in Israel. Het is de bedoeling dat we hier een maand blijven om iets van het land en de cultuur te zien. Historische plaatsen te bezoeken en aan een vrijwiligersprogramma bij de IDF (Israelien Defence Forces) deel te nemen.

We zullen maar bij het begin beginnen;) Maandagochtend begon onze reis. Met onze ouders naar schiphol gereden om daar op het vliegtuig naar Tel Aviv te stappen. De vlucht zou 4,5 uur duren. We hadden allebei al wel eens gevlogen, maar nog nooit zo ver en nog nooit op onszelf. Best wel een uitdaging dus, maar uiteindelijk viel het erg mee. Een paar ondervragingen en keuringen later zaten we in het vliegtuig van vliegmaatschappij EL-Al. En dan beginnen de zenuwen toch wel een beetje te komen, tenminste bij mij dan (Johan). Onze koude kikker Jacob deed net of hij geen last had van de zenuwen en of hij dit elke dag deed.
De vlucht beviel erg goed. We hadden genoeg beenruimte en de 4,5 uur was zo om. Wel een wetenswaardig detail was dat we in het vliegtuig voor het eerst in aanraking kwamen met Israelisch voedsel en als gevolg daarvan Johan meer at dan Jacob (meestal is dit andersom). Dit kwam ook wel een beetje doordat het toetje chocoladepudding was:p Aangekomen op het vliegveld weer door een ondervraging en onze koffers van de band gepakt. So far so good!
Op het vliegveld zouden we opgehaald worden door iemand van de stichting Sar-el (de stichting waarbij we het vrijwilligerswerk op de militaire basis zouden doen). Na even gezocht te hebben bleek alleen dat er niemand was om ons op te halen. Dus maar even gebeld. We kregen te horen dat er iets fout moest zijn gegaan en we pas de zondag erop bij het programma aan konden sluiten. Dus daar zaten we dan. Op een onbekend vliegveld, met een paar grote koffers en een lange vlucht achter de rug, en het ergste was: we moesten dus 5 dagen in Tel Aviv door zien te brengen zonder dat we ook maar een idee hadden waar we terecht waren gekomen. Maargoed je moet er dan maar het beste van maken. ' Life is like a box of chocolates, you never now what you get' Dus namen we een taxi naar de boulevard van Tel Aviv om daar een hostel te zoeken om de nacht door te brengen. De rijstijl van de taxichauffeur viel ons wel op; 50 rijden op de snelweg, om daarna al toeterend vol gas te geven bij het rijden door de binnenstad. Rare jongens die taxichauffeurs. Het hostel dat we in gedachten hadden bestond bij aankomst niet meer, dus maar op zoek naar een nieuwe. Na die gevonden te hebben en 2 bedden in een dormroom te hebben gereserveerd (met meerdere mensen op 1 kamer) gingen we maar een beetje op onderzoek uit waar we in terecht waren gekomen. Uit reisgidsen kun je heel veel lezen, maar daar heb je niks aan als je ergens bent en hetzelf ervaart.
Tel Aviv is een grote, drukke, moderne en toeristische stad aan de kust van de Middelandse zee. Met een grote boulevard en heel veel winkeltjes en hotels die aardig in de buurt komen van een klein wolkenkrabbertje (boulevard of broken dreams). Nadat we dit ontdekt hadden en het een beetje begon te landden gingen we wat eten. Ook iets wat heel nieuw voor ons was, was de geldeenheid (shekel) die in Israel wordt gebruikt. Het is echt wennen, omdat je als nuchtere Europeaan eigenlijk alle bedragen gewoon in euro' s wil zien.
Het stomme is dat als je in een vreemd land terecht bent gekomen met heel veel vreemde culturen, een vreemde taal en een vreemde situatie geneigd bent om iedereen te gaan wantrouwen. Het maakt je heel kwetsbaar omdat je denkt dat iedereen je wel op zou kunnen draaien en misbruik van je situatie kan maken. Als er iets gebeurt heb je niemand waar je terecht kunt voor hulp. Je bent echt helemaal op jezelf aangewezen.
Toen we na het eten door de drukste straat van Tel Aviv liepen stonden we ineens stil voor een evangelisatiepost 'Dugit' (kleine boot) waar we gelijk werden aangesproken en aan iedereen werden voorgesteld. Er was een Amerikaanse groep die door middel van dansen en zingen aan het evangeliseren waren. Op dat moment waren we echt heel blij dat er toch nog iets was wat een beetje vertrouwd overkwam en dat er mensen waren op wie we konden vertrouwen en konden praten. Het leek wel een knipoog van God dat Hij ook nu voor ons zorgde en bij ons was. Daarbij kwam nog dat je er gratis koffie kon drinken. Vroeg of laat had ik het dus wel moeten vinden;) Na een geweldige avond, veel gesprekken, muziek en nog een uitnodiging om in het hotel van de amerikanen te komen eten gingen we naar onze kamer voor onze eerste nacht in een hostel. Deze viel niet tegen, maar het blijft een raar gevoel om met een paar 'vreemden' op een kamer te moeten slapen. Bijzonder was dat de eigenaar van het hostel de volgende ochtend gelijk op ons afkwam of we geen private room wilden (kamer voor 2). Dit was toch een stuk beter. De hygiene in de kamers is niet om over naar huis te schrijven (nou doe ik het toch), Ik denk dat ik mijn moeder er best een paar dagen los zou kunnen laten voor een grote schoonmaak, maar het was niet slecht.
Dinsdag was een rustige dag waarin we de stad wat verder hebben verkend en we om van de nood maar een deugd te maken maar naar het strand gingen. De temperatuur ligt hier rond de 30 graden. De stranden hier zijn prachtig. Het water is prachtig helder, genoeg volleybalnetten en schaduwhutjes waar je uit de zon kon blijven.
Toch hebben we die dag niet alleen stilgelegen maar ook heel veel uitgezocht over Tel Aviv zoals eetplekjes waar we een beetje voordelig konden eten.
S' avonds onze hongerige magen gestild met pizza. Nog even naar een voetbalwedstrijdje gekeken en vermoeid ons 'mooie' kamertje opgezocht. Dag 1 hadden we overleefd.
Woensdagochtend begon gelijk met een uitdaging. Ontbijt zoeken en genoeg ontbijt zoeken (voor Jacob) zodat we de dag goed konden beginnen. Nadat dit gelukt was pakten we onze spullen in voor een lange wandeltocht langs de kust van Tel Aviv met als einddoel: Jaffa oftwel Joppe (uit de Bijbel). Jaffa bleek een prachtig historisch plekje te zijn met heel veel geschiedenis een heel leuk haventje, geweldig uitzicht en veel leuke terassjes. Na daar een paar uur te hebben doorgebracht begon de kilometerslange terugtocht naar ons hostel, waar we onze spullen pakten om nog even naar het strand te gaan. Na het strandbezoek weer een van de schwarma en falafeltentjes opgezocht om te eten en nog even naar de Dugit geweest voor een kop koffie. Ook nu was er weer een Amerikaanse evangelisatiegroep aanwezig waarmee we gelijk aan de praat kwamen. Engels gaat ons allebei trouwens wel redelijk af. Jacob moest er nog een beetje achter komen dat hij zich ook in het engels goed kon verwoorden, maar dit gaat steeds beter. Wat ons opviel was de vrijmoedigheid waarmee Amerikanen praten over God en wat Jezus voor hen betekend. Eigenlijk wel iets waar ikzelf zeker iets van kan leren, want hoe vaak besluit ik dat ik toch maar niet te persoonlijke en diepe vragen wil stellen als het over het geloof gaat.
Dan het voetbal kijken in Israel. S' avonds was er natuurlijk de wedstrijd Duitsland- Nederland voor die we natuurlijk toch even moesten zien. We kwamen terecht in een cafetje waar alleen maar weddenschappen werden afgesloten over wat de uitslag kon zijn, maar kijken konden we! Het commentaar was in het Hebreeuws dus dat verstonden we niet, maar gaande de wedstrijd begon ik dat steeds minder erg te vinden. Toevallig zat er ook nog een Duits mannetje voor ons wat maar bleef zeggen; 'das es schade war das Holland so slecht war und nichts in zu bringen had'. Dat hij zo trots was op de duitsers snapte ik ook niet, want zo goed waren die ook niet, maar op dat moment ben je niet echt trots op hoe Nederland speelde, dus we zeiden maar gewoon niks terug. Na de wedstrijd weer ons kamertje opgezocht en ook de 2e dag afgesloten.
Donderdagochtend, de 3e dag. Jacob werd wakker en had op het strand een paar fitnessaparaten ontdekt die hij toch maar even wilde uitproberen. We kwamen erachter dat we ontbijt konden krijgen bij een ander hostel. Ook hierin zit chocola dus Jacob ging nog even naar de supermarkt voor een paar extra bolletjes. Na deze boodschapjes besloten we de andere kant van de boulevard te gaan bezichtigen om ook nu weer een flinke wandeling langs de kust te maken. Er komt geen einde aan de vele hotels hier. Na nog een sandwich te hebben weggehapt, maar weer even naar het strand gegaan, en nu 5 uur hier, 4 uur Nederlandse tijd zit ik dit reisverslag te typen.
Ondanks de vreemde situatie en ondanks dat Tel Aviv geen makkelijke stad is om jezelf maar te moeten redden vermaken we ons hier prima als berky-brothers. De stad is naast heel veel mooie en moderne dingen, namelijk ook vrij smerig waar ook genoeg ellende te zien is. Je hebt in ieder geval niet het idee dat je in het beloofde land bent. Wat je hier van de godsdienst ziet is heel weinig. Je ziet alleen af en toe iemand lopen met een keppeltje, en wat het ook heel moeilijk maakt is dat de stad een mix is van heel veel verschillende culturen. In Nederland en zeker op Urk hebben we zeker niet te klagen. Dat maakt het benaderen en praten met mensen soms ook een beetje moeilijk.
Voor de mannen die dit lezen; Er zijn in Tel Aviv wel heel veel mooie vrouwen vanuit alle mogelijke culturen. De meeste komen westers over maar met Oosterse gezichtsuitdrukkingen. En dan heb ik het niet over een paar mooie vrouwen, maar over een stad vol. Toch zeggen Jacob en ik dat we het beter bij een Urker kunnen houden;)
We zullen het tot zondag in Tel Aviv uit moeten houden om dan alsnog deel te gaan nemen aan het programma op een militaire bases. Langer moet het ook niet duren om hier te blijven, maar we maken er tot nu toe het beste van en leren hier ook heel veel over hoe je je in een vreemde cultuur en situatie kan redden, over onszelf en je wordt je bewust van wat je wel en niet mist van Nederland. We hopen dat je door het lezen van dit verslag een beetje een indruk hebt gekregen van onze eerste reisdagen! En als je vragen hebt kan contact opnemen via de mail heel goed dankzij de smartphone van Jacob:)

Hartelijke groet vanuit Tel Aviv,

Jacob en Johan