Malta op zijn kop..

Na mijn vorige blog over het settelen hier op Malta is er iets misgegaan. Ik dacht dat ik er al aardig was, maar vanaf zaterdag voel ik me niet meer zo gesetteld. Ik ben namelijk verhuisd van t’ weekend. Nou zat dat er al wel aan te komen, maar dat het zo snel zou gaan had ik niet verwacht. Maandag een beetje rond gebeld voor diverse kamers, dinsdag een kamer bekeken en zaterdagochtend verhuisd.
Nu schrijf ik mijn blog dus vanuit een andere kamer, met een ander uitzicht, in een huis met andere mensen en ga zo maar door. Mijn leventje gaat hier gewoon door, maar het is wel weer even wennen zo aan het begin van mijn tweede maand op Malta.

Ik woon hier nu in het hart van Sliema. Ik ben dus verhuisd van de rand van de boulevard naar het hartje van het alledaagse leven. Hier geen toeristen, maar schreeuwende Maltezen en erg nauwe straatjes. Ik heb een kamer gevonden in een vier verdiepingen hoog woonhuis wat ik moet delen met een Roemeen, een Egyptenaar en een Colombiaanse/ Nederlandse ( Het enigste woord wat goed klonk in het Nederlands was Den Haag;)). Mijn kamer bestaat uit een tweepersoonsbed met eigen badkamer en jawel, een bureau. De rest van de ruimtes zoals de keuken en de woonkamer deel ik dus met de rest van de bewoners. Daar betaal ik 300 euro per maand voor.

Nog wel een leuk verhaal is mijn binnenkomst afgelopen zaterdag. Waar ik in het gastgezin waarin ik hiervoor zat mijn kamer kreeg toegewezen en de rest zelf uit moest zoeken, heb ik hier eerst even een goeie kop instant-coffee gedronken met de huiseigenaar. Nadat we elkaar wat beter hadden leren kennen en het op afrekenen voor de eerste maand afkwam, kreeg ik 25 euro korting omdat ik hier gekomen was om de vluchtelingen te helpen. De meeste mensen die hier kamers verhuren zijn huisjesmelkers, zoals we die in Nederland ook kennen, dus daar was ik echt even verrast door. Lang leve het Social Work!

Omdat ik nu toch bij de zaterdag ben nog maar een weekend-hoogtepunt: de rugbywedstrijd van Malta tegen Nederland. Ik ben nog nooit bij een rugbywedstrijd geweest, maar deze kon ik natuurlijk niet missen. Voor even was ik weer echt Nederlander en waren de Maltezen de grote vijand. Nou leeft rugby in Nederland totaal niet, maar hier is het één van de nationale volkssporten. De sfeer rond het veld was dus geweldig. En in het sfeervak met Nederlanders, met een lekker Cisk biertje in de hand en niet te vergeten een winnend Nederland begon ik ook te genieten. Uiteindelijk stond er 10-33 op het scorebord. Duidelijke suprematie voor de Nederlanders dus.

Rugby als sport vond ik trouwens ook erg boeiend. Het gaat er hard aan toe met grove tackles en grote gespierde mannen, maar tegelijk zijn er heel veel regels en gaan ze op een sportieve manier met elkaar om. Zo maakten ze na de wedstrijd nog even een erehaag voor elkaar. Wat ook wel leuk was, was dat ik het eigenlijk een beetje vond lijken op een zondagavond op Urk. Als we dan met de vrienden bij elkaar zitten, pikken we er altijd ééntje uit waar we bij het weggaan dan met zijn allen bovenop springen. Dat gaat er soms ook aardig hard aan toe, maar we weten wat we aan elkaar hebben. Misschien is het een idee om met de moas ook een soort rugbywedstrijd te spelen; met bal dan;)

Vrijdagavond heb ik 2 uur gevoetbald met een groep studenten op de voetbalveldjes naast de universiteit. 5 tegen 5 met aardig niveau en ook nu weer heel veel verschillende culturen. Heerlijk! Ze doen dit elke vrijdag dus ze gaan me daar vast vaker zien;)

Mijn stage wil ik nog even iets over vertellen, maar ook dit gaat over voetbal. Ik ben al druk bezig met de voorbereidingen voor het voetbal toernooi en heb daarbij de hulp gevraagd van een paar jongens uit het centrum. Ik ben er al wel achter dat het een hele uitdaging wordt. Dit omdat er nog aardig wat geregeld moet worden om het veld in orde te krijgen en het event te promoten, maar zeker omdat deze jongens bloed, maar dan echt bloedfanatiek zijn. Nou ben ik zelf ook niet de rust zelve in het veld, maar de grootste uitdaging wordt om deze jongens onder controle te houden want voor de eer van het winnen is alles geoorloofd.

Waar ik hier trouwens echt niet over uitkan is de gokgekte hier op Malta. Er zitten hier aardig wat grote gokbedrijven die veel aandelen hebben in het gokken op internet, maar bij het neerstrijken in een kroeg zit je er ook middenin. Veel toeristen zijn wat oudere Engelse mannen die, zo komt het op mij over, niet anders doen dan de hele dag in de kroeg zitten en daar gokken op alles wat aan hun neus voorbij komt op de grote schermen met sportbeelden.

Zo stond Malta het afgelopen weekend voor mij dus even op zijn kop. Na een maand nog steeds genoeg nieuwe indrukken en veel te leren. Van het Nederlandse rugbyteam heb ik in ieder geval geleerd hoe je Maltezen te lijf gaat en je niet door ze laat tegenhouden. Daar ga ik nog maar eens mooi mee oefenen de komende 2,5 maand hier…..

Groetjes aan het thuisfront en aan iedereen die mijn blog volgt! Het is heerlijk om af en toe even van me af te schrijven en te weten dat er mensen thuis zijn die dat dan lezen!

Nu de beuk er weer in deze nieuwe week;)

Groetjes Berky